مشکلات و نواقص موجود و دلیل بروز مشکل:

در اراضی بزرگ مقیاس و صنعتی دروگر یونجه را برداشت می‌کند. در فرایند برداشت روی زمین ریخته می‌شود و سپس با یک زیرو رو می‌شود تا خشک شود و سپس توسط بیلر جمع‌آوری و بسته‌بندی می‌شود. در مرحله خشک شدن روی زمین برگ زودتر از ساقه خشک می‌شود و لذا باید برگ مدت زمان بیشتری روی زمین بماند تا ساقه خشک شود و در اثر این روی زمین ماندن تحت تاثیر تغییرات آب‌وهوایی قرار گرفته و تغییرات رطوبت باعث ریزش برگ و کاهش پروتئین محصول تا 30 درصد می‌گردد و این خود روی ارزش غذایی جیره دام تاثیرگذار است. لذا در برداشت نیاز به دستگاهی است که ضمن درو  کردن یونجه فرآیندی را انجام دهد که ساقه زودتر خشک شود و سپس توسط بیلر بسته‌بندی شود.

فراوانی/ حجم نیاز:

به‌طورمشخص برآورد نگردیده است که چه تعداد دستگاه برداشت مورد نیاز است اما سطح زیر کشت یونجه در کشور تقریبا 428 هزار هکتار می‌باشد. که تقریبا بیش از 90 درصد آن به‌صورت مکانیزه برداشت می‌شود.

ارزش مالی مسئله:

بررسی نگردیده است.

راه حل فعلی:

قبلا در ایران دستگاه‌های به‌نام سوآتر یونجه استفاده می‌شد که وارداتی بود و بعدا حذف شد در شرایط فعلی برداشت توسط دروگرهای معمولی انجام می‌شود. البته دروگرهای پشت تراکتوری هم وجود دارد که کاندیشنر هم دارد اما به‌صورت محدود استفاده می‌شود. کاندیشنرهای موجود وارداتی هستند و از کشور ترکیه وارد می‌گردند.

مطالبات کلیدی:

دستگاه باید گونه‌ای طراحی و ساخته شود که مسئله خشک کردن ساقه در کوتاه‌ترین زمان ممکن را حل نماید. (حداکثر نیم ساعت بعد از برداشت)

محدودیت‌ها و قیود:

دستگاه باید بومی باشد و متناسب با شرایط آب‌وهوایی و اراضی کشور طراحی و ساخته شود. همچنین دستگاه گران قیمتی نباشد و هزینه‌های برداشت و در نتیجه قیمت نهایی محصول را خیلی افزایش ندهد.

برنامه‌ها، پروژه‌ها و اقدامات مرتبط:

طراحی و ساخت یک دستگاه موور کاندیشنر یا ساقه‌کوب (ساقه شکن و ساقه له‌کن) که همزمان با برداشت ساقه را له کند تا روی زمین بریزد و حداکثر نیم ساعت بعد از برداشت خشک شود.

محصول/ راه حل پیشنهادی:

طراحی و ساخت انواع موور کاندیشنر برای برداشت بهینه یونجه